دلتنگی های زنانه

دلنوشته و شعرهای عاشقانه

دلتنگی های زنانه

دلنوشته و شعرهای عاشقانه

هنگامه هشیاری


ابرهای مغموم
گرفته دیده امید،
لابه های پیوسته
بر فرش آلوده
به خونابه اذکار،
حنجره های خراشیده
به تکرار استغفار
و پیچکهای قد کشیده
تا سراب فانوسهای دور
که بر ضریح رمالها،
مسحور،
دخیل شعله می بندند.
نه شاخه های ترسان
ابرهای تیره میدرند
نه دانه های تسبیح
شب تابهای شام تارند
و نه هیچ اشکی
التیام دردهای خاک خون آلود.
در پس سایه های موهوم
که بر تار انگشتان ارتجاع
میرقصند،
جز ایستادگان بسته بر تیرک دار
که گواهند بر شعله های بیداری
و ستارگان محبوس،
پاره های شعاع خورشید،
شبزدگان را نشانی دیگر از
فردا نیست.
به شاهدان مدهوش بگو:
"هنگامه هشیاری ست"
که این حصار تاریک
تنها به شرار رسولان شبگیر
سوختنی ست
و مسند ظلام
به هزار پرتو اشرف
که بر مدار صبح "مسعود"
تیرک روشنایی میکارند
عن قریب فروریختنی ست.

https://www.facebook.com/nili.khalatbari/posts/409822220267998?__cft__[0]=AZUGIAxDeKdr86zZBpuTgax45bg27tTxI35-hAGqc9y5XR6ETYfid2syVS-cljp82lB6ktfP6jB2Xrv7XkVYgS5nbbdsle6Qpp8seoX-jxtFS1yFpghgK2yF7BVAy6-jM08&__tn__=%2CO%2CP-R

دلتنگی های دخترانه

 گناه زن چه بود؟؟؟



از آن روز که رقص گیسوانمان در موسیقی باد حرام شد از آن روز که پیکرمان رنگ آفتاب بخود ندید از آن روزها که تیغ بر سرخی لبانمان کشیدند از آن روز که محکوم شدیم به کنج عزلت و خانه نشینی ملاک عفافمان شد. از آن روز که شادی گناه بود و غم روزمرگی مان. از آن روز که نگاه مرد، شد گناه زن. از آن روز که برچسب قبح بر خنده هامان زدند.از آنروز که حذف شدیم خط خوردیم.دیوار امیدمان آنقدر کوتاه شد که دیگر جایی برای آویختن قاب آرزوهایمان باقی نماند. بجایش بر قلبمان پنهانی نقش فردا کشیدیم. آن روز که پوست احساس را میخراشیدند تا مبادا عشق را مجسم کند. پاکی را از روی دامنها زدودند تا بر چادر و چارقد نقش کنند. از آن روز که خیاطان تنها بر قامت مرد ردای سالاری دوختند از آن روز که حق انتخاب از ما گرفته شد.گلویمان را فشردند تا راه فریاد بر ما ببندند. از آن روز که شعر فریبندگی و فریبکاری شد تمثال زن.آن روز که گم شدیم در کوچه پس کوچه های کودکی تا شرم بلوغ را بر پیشانیمان فرو کنند. از آنروز که ناقص العقل و ضعیفه خوانده شدیم.آن روز که جنسیت شد ملاک برتری. آن روز که قامت دختران بنوع خلقتش خمیده شد. از آن روز که خط دیدمان را تا زمین تنزل دادند چرا که سقوط بشر از عرش به فرش را بنام زن نگاشته بودند... از خاطره تمام آن روزها تا کنون تنها یک سوال در ذهنم باقی مانده :....


آیا به راستی سیب سرخ را حوا چیده بود؟؟؟


نیلوفر خلعت بری 

https://m.facebook.com/story.php?

story_fbid=337314954185392&id=100037206706576

۵ اکتبر ۲۰۲۰-ساعت۲۳:۱۸

"http://faryade-zanane-irani.spotblog.com